Onze regisseur
Marjan Vlam
De amateuristische kunstbeoefening speelde een hoofdrol in het gezin waarin ik opgroeide. Dwarsfluit blazen in een harmonieorkest, piano- en zangles, zingen in jazzbands, koren dirigeren, acteren in toneelstukken, ik deed het en/of doe het. Tijdens het acteren raakte ik gefascineerd door het fenomeen regisseren. Een toneeltekst, hoe mooi het verhaal ook, is en blijft een halffabricaat. Stille woorden op papier. Spelers en regisseur maken er met hun interpretatie – gesteund door decor, kostuums, licht en geluid – een levend en magisch eindproduct van dat boeit en raakt.
Levendigheid, lef en liefde voor toneel
Om goed te doorgronden hoe je die vertaalslag van woord naar compleet kunstwerk maakt, deed ik de vierjarige opleiding Regisseur voor het Amateurtoneel. In 1996 behaalde ik mijn diploma met een eigen stuk De Haan en de Vlieg, een coproductie van de toneelgroepen Broekerhaven en Entre Nous.
In de loop der tijd zag ik meerdere voorstellingen van Toneelgroep Europa. Drie dingen spatten altijd van de planken: levendigheid, lef en liefde voor toneel. Stuk voor stuk basisvoorwaarden voor een regisseur om tot een succesvolle uitvoering te kunnen komen. Alle reden dus om graag aan de slag te willen met deze vereniging. De opdracht die ik van het bestuur kreeg was tweeledig: de spelers willen graag meer leren over toneelspelen en als vereniging willen we het publiek telkens opnieuw verrassen. Qua speltechniek vormt Les Misérables niet anders dan een forse uitdaging. De twintig spelers zetten zo’n zestig personages neer in heel uiteenlopende scènes. Dat vraagt een groot bewustzijn voor sfeer, om fikse durf in het spel en om een continue alertheid.
Er is door iedereen, voor en achter de schermen, met hart en ziel aan deze productie gewerkt. Voor mij als regisseur maakte die gedrevenheid van deze repetitieperiode vooral een feest. Het oordeel of deze voorstelling verrast is uiteraard volledig aan u als publiek. Van harte hoop ik dat u er veel kijkplezier aan beleeft.